تأثیر دستکاری سیستم‌های حس عمقی، بینایی و دهلیزی بر کنترل پاسچر شناگران با سابقه و مبتدی

شنا در مؤلفه های محیط و تکلیف با دیگر ورزشها تفاوت اساسی دارد و کنترل پاسچر به مؤلفه های محیطی و تکلیف وابسته است. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر دستکاری سیستم‌های کنترل پاسچر شناگران با سابقه و مبتدی می‌پردازد. مطالعه روی 80 نفر از شناگران (دختر و پسر) با دامنه سنی 15 تا 20 سال انجام شد. در این مطالعه برای اندازه‌گیری کنترل پاسچر از آزمون عملکردی ایستاده تک اندام (SLS) تحت چهار شرط (ایستادن روی سطح سخت با چشمان باز، ایستادن روی فوم با هایپراکستنشن سر، ایستادن روی سطح سخت با چشمان بسته و هایپراکستنشن سر، ایستادن روی فوم با چشمان بسته) استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه، برای بررسی تغییرات بین گروهی؛ و آزمون توکی برای مقایسه‌های دو به‌ دو در سطح (05/0p≤) استفاده شد. نتایج نشان داد؛ سهم سیستم دهلیزی در کنترل پاسچر شناگران با سابقه نسبت به شناگران مبتدی بیشتر است (03/0p=). همچنین تفاوت معناداری در سیستم‌های بینایی و حس عمقی در شناگران با سابقه نسبت به شناگران مبتدی وجود نداشت. بنابراین به نظر می رسد مؤلفه های کنترل پاسچر و غالب بودن هر یک از این سیستمها در شناگران نسبت به ورزشکاران دیگر، متفاوت باشد و شنا باعث تقویت سیستم دهلیزی می‌شود.